در گزارش دهی مدیران، برخی هستند که وقتی گزارش کار میدهند، انگار برای دل مدیر(یا دل طرف مقابل) میخواهند گزارش دهند. همه چیز را چنان خوب میکنند که دل طرف مقابل خوشحال و آرام شود. با این هدف، دیگر اعداد مهم نیستند، حتا واقعیت هم چندان مهم نیست، آن چه مدیر میخواهد مهم است؛ ترکیبی از کارهای انجام شده و نشده در قالب گزارش کار. فقط جوری گزارش میدهند که «خوب دیده شوند و تشویق شوند و تایید بگیرند». کاری به واقعیت ندارند. خود را به گزارش دهی از واقعیت متعهد نمیدانند. البته که این مساله، احتمالن از سر ترس و بیشتر نیاز به تایید هست؛ یعنی این افراد از بیان واقعیت و شاید واکنش مدیر ترس دارند.
💠 معلوم است که این نوع گزارش دهی، درست نیست و هدف گزارش دهی را زیر سوال میبرد. هدف از گزارش(شفاهی و کتبی)، بیان واضح و شفاف از وضعیت کار و واقعیت امور از دید آن شخص است؛ برای یک مدیر (مدیر خوب)، فهمیدن یک واقعیت تلخ زودهنگام، بسیار ارزشمندتر از سپری کردن در خوش خیالی است!
👈 هر وقت گزارش میدهید، با خودتان فکر کنید که این صحبتها برای دل مدیر است یا برای بیان واقعیت. در گزارش شما، بیان واقعیت ارزشمند و راهگشاست.
