قهرمان زندگی من
کسی ست که لابلای شلوغی های روزمره ذهنش، گمم نمی کند و به بهانه ترافیک پر ازدحام زندگی، مرا انتهای کوچه بن بست جا نمی گذارد.
قهرمان زندگی من
جسارت راستگو بودن به چشمانم را بلد ست و برای فرار از ندیدن دروغ هایش به سایه ها پناه نمی برد.
قهرمان زندگی من
در پی احتمال داشتن فرصت های بهتر، مرا میان بود و نبودش محک نمی زند... او کاشف من است نه بر هم زننده ام
و من
تاکنون کسی را نیافته ام که توانا به کشف و نواختن قطعه وجودم و شنیدنش باشد.
از این رو قهرمان زندگیم
خودم بوده ام و هستم...
