دیگر خیلی وقت است که مسواک زدن را به چشم عملی نمایشی نگاه می کنم. مسواک، دندان ها را سفید می کند اما قادر به پاک کردن هیچ گرفتگیای نیست. بعد از شستن مسواک و لبخند زدن رو به آینه حس میکنی همه چیز روبراه است اما کافیست نگاهی به شیار پنهان لای دندانها بیندازی و فاجعه را از نزدیک ببینی.
وقتی چیزی لای دندان هایم گیر کرده، وقتی اعصابم از این گیر کردگیِ لعنتی خرد شده، هیچ وقت سراغ مسواک نمی روم. مسواک شبیه آن دسته آدم هایی ست که در مواقع گرفتاری و دلواپسی فقط می توانند پیشنهاد بدهند: «بهش فکر نکن!» و هیچ وقت نمی توانند در جهان واقعی گرهای را باز کنند و کوچه بن بستی را تبدیل به شاهراه کنند. در زمانِ گرفتاریهای دندانی، مستقیم می روم سراغ قهرمان زندگی ام؛نخ دندان. نخ دندان کارش را بلد است. حرفِ بی خود نمی زند، ژاژ نمیخاید و بدون فوت وقت راهی شکاف تنگ می شود، خودش را به مخمصه می فرستد، بیگانه را پیدا می کند، سفت یقه اش را می چسبد، آن را به دام می اندازد و با خود بیرون می کشد. نخ دندان هیچ وقت دست خالی بر نمی گردد. اگر دست خالی برگشت، یعنی اوضاع خراب است.
همه آدم ها در زندگی به یک نخ دندانِ زنده نیاز دارند. کسی که اهل عمل باشد و نخواهد مشکلات سخت و حساس را با دعا و فرستادن انرژی مثبت حل کند. کسی که بدون نگرانی بزند به عمق حادثه، گاهی لثه را خونی کند اما موفق بیرون بیاید. کسی که در زمان برخوردن به مشکلات بگوید: «حلش می کنم» و حلش کند.
- مَردهای دختر دوست!
- معجزه ماییم که هنوز زنده ایم
- حتی وقتی حال حوصله ات ابریست
- بزرگ ترین دلایل موفقیت در راه اندازی استارتاپ (ویدئو)
- چهار ویژگی شاخص یک برنامه نویس موبایل
- ترس همزاد ما
- استراتژی های بالا برنده امنیت برنامه های تحت وب
- نبض قلب
- ۶ گام تا معرفی موفق محصول به بازار
- فرهنگ هوگه؛ یک عمر زندگی